Προσωπικά, δεν πιστεύω στο “μοιραίο“. Ωστόσο, στην υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα, που το προσωπικό βίωμα εμπλουτίζεται ανομοιόμορφα -ποιοτικά και με εκθετικούς ρυθμούς -ποσοτικά, ο άνθρωπος έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με πάγιες θέσεις διαμορφωμένης αντίληψης, γεγονός που μπορεί να τον οδηγήσει, έχοντας ως βασικά εργαλεία αξιολόγησης το λογικό συμπερασμό και τη διαλεκτική, είτε στην κατάρρευση του οικοδομήματος των πεποιθήσεών του -χωρίς την ταυτόχρονη εξεύρεση κάποιας αντιπρότασης, είτε στην αναμέτρηση μαζί του κι εν συνεχεία στην επιβεβαίωση του, είτε τέλος σε μια νέα αλήθεια.
Η πρώτη μου πρόταση είναι και δηλωτική της θέσης την οποία εδώ επεξεργάζομαι, αν όχι επίτηδες αμφισβητώ. Και λέω επίτηδες καθότι αποτελεί αιτία για να παραθέσω το συλλογισμό μου:
Η επανάληψη μιας κατάστασης με μεγάλη λεπτομερειακή ακρίβεια και χωρίς συγκεκριμένο προηγούμενο προγραμματισμό δημιουργεί εύκολα, με πειθαναγκαστική αφέλεια, τη συνειρμική σύνδεση με το μη συμπτωματικά προδιαγεγραμμένο.
Ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με όλα αυτά είναι ότι ενώ ετοιμαζόμουν να δημοσιεύσω ένα πολύ λιτό και μικρό κλασικό πρώτο post (πάντως όχι το hello world), συνειδητοποίησα ότι την τελευταία εβδομάδα του ίδιου μήνα ενός πάλι δίσεκτου έτους είχα δημοσιεύσει το πρώτο post στο πρώτο μπλογκ που έφτιαξα ποτέ.
Τελικά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, υπάρχει κάποιο μοτίβο ή είναι απλά…μοίρα;
Υ.Γ.: Σύντομα θα αναρτήσω και τον κανονισμό… 🙂