Τις περισσότερες στιγμές μας, τις βιώνουμε απρόθυμα, επειδή ούτως ή άλλως συμβαίνουν στον ρου της ζωής, αποτελώντας μέρος της καθημερινής μας πραγματικότητας.
Ουσιαστικά, ανθρώπινη πρωτοβουλία και τυχαιότητα (πιθανοκρατία) συνδιαμορφώνουν ένα πεδίο αλληλεπίδρασης, το οποίο εν τέλει διατρέχει τη ζωή μας.
Ο τρόπος με τον οποίο η ανθρώπινη πρωτοβουλία μας επηρεάζει, είναι είτε μέσω του πολιτισμικά κατασκευασμένου κόσμου στον οποίο ήδη αναπόφευκτα και ντετερμινιστικά ζούμε, είτε μέσω της αυθόρμητα εξωτερικεύσιμης ενεργητικής πράξης, που αποτελεί απόρροια της βούλησης του Υποκειμένου.
Αν και η πολιτισμική δημιουργία έχει γνωρίσει πολλές κορυφές, καθώς το χρονικό του χρόνου πλησιάζει το τέλος του, όλες χάνουν το νόημά τους. Και δεν υπάρχουν πολλές σκέψεις που να αποφορτίζουν συναισθηματικά τον άνθρωπο από την αλήθεια της προηγούμενης θέσης. Και δεν είναι παρά σκέψεις που βρίσκονται εγκλωβισμένες σε απλές, μικρές μουσικές φράσεις, που ελευθερώνουν την ψυχή από τα δεσμά ακόμη και της πιο σκληρής αλήθειας…